Monday, April 24, 2006
خانم شیرین عبادی ادعای «حقوق بشر» شما قلابی است
خانم شیرین عبادی ادعای «حقوق بشر» شما قلابی است
خانم شیرین عبادی ادعای «حقوق بشر» شما قلابی است
زینت میرهاشمی Zinat_mirhashemi@yahoo.com
زمانی که خانم عبادی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد به خوبی متوجه نشد که این جایزه سمبلیک است. این جایزه در شرایط خاصی به دلیل احترام به مبارزه و مقاومت بیش از دو دهه زنان در مقابل حکومت استبدادی به وی داده شد. او در روزهای اول به ظاهر پای خودش را از سیاست کنار کشید و ادعا کرد که وارد دعواهای سیاسی و قدرت سیاسی نمی شود بلکه کارش دفاع از حقوق بشر، حقوق کودکان و آزادی است. اما چیزی نگذشت که وی این امر را به فراموشی سپرد. او در دعوای جناحهای حکومتی بر سر قدرت آشکارا از جبهه دوم خرداد دفاع کرد. شیرین عبادی که هدفش دفاع از حقوق بشر بود در برابر اعدام حجت زمانی سکوت اختیار کرد. گویا از نظر خانم عبادی کسانی زندانی سیاسی محسوب می شوند که از خودیها باشند.او به جای دفاع از حقوق کودکان خوزستان که با پاهای کوچکشان روی ثروتی از نفت پابرهنه راه می روند و با شکمهای گرسنه می خوابند، به جای دفاع از سهم کودکان خیابانی از ثروت ملی، از آن میلیاردها دلاری که در ساختن نیروگاههای اتمی صرف می شود و منافعش به جیب آخوندها می رود، با قاطیت دفاع و اعلام می کند که قصد رژیم ایران صلح آمیز است. شیرین عبادی در مصاحبه با خبرگزاری آسوشیتدپرس اعلام کرد که «ما به هیچ سرباز آمریکایی اجازه نمی دهیم به ایران پا بگذارد، ما تا آخرین قطره خون از کشورمان دفاع خواهیم کرد.» این که جنگ و هر نوع حمله نظامی به ضرر و زیان هر تحول دموکراتیک و مردمی خواهد بود بر کسی پوشیده نیست. این که در یک شرایط جنگی به طور قطع نیروهای بنیادگرا و ارتجاعی تقویت می شوند بر کسی پوشیده نیست و این که جنگ کثیف ترین شیوه اعمال سیاست امپریالیسها و بنیادگراهاست باز هم بر کسی پوشیده نیست. مسلم است که هر تغییر دمکراتیک و مردمی در ایران باید از طریق مردم ایران صورت گیرد. اما هیچکدام اینها که برشمردیم این امر را توجیه نمی کند که خانم عبادی قطره های خون خودش را به نفع یک رژیم استبدادی و مذهبی بر زمین بریزد. وی حتا حاضر نیست از حق اظهار نظر مخالفان استفاده از انرژی اتمی دفاع کند.او جرأت ندارد تا از مزایای جایزه صلح و نیز سفرهای پر هیاهو به گوشه و کنار جهان سود برده و صدای مردم در زنجیر ایران، صدای زندانیان سیاسی و صدای کارگران زندانی را به گوش جهانیان برساند. او تلاشی برای جلوگیری از اعدام فیض الله مهدوی نمی کند اما قصد رژیمی که در رویای ایجاد «اتحاد جماهیر اسلامی» است را صلح آمیز می داند. چرا خانم عبادی از جانب مردم ایران که از حق انتخاب و اظهار نظر محروم هستند می گوید «ما» و «مردم ایران» قطره های خون را تا آخر می دهیم. خانم عبادی با این موضع یکجانبه عملا در جبهه جنگ افروزان جمهوری اسلامی قرارگرفته و در صورت پافشاری بر این موضع حمایت گرانه از استبداد مذهبی حاکم بر ایران، ایشان را باید مدافع جنگ افروزی و توسعه طلبی جنایتکارانی همچون خامنه ای و احمدی نژاد دانست.نقل از سایت ایران نبرد
¶ 10:15 AM زمانی که خانم عبادی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد به خوبی متوجه نشد که این جایزه سمبلیک است. این جایزه در شرایط خاصی به دلیل احترام به مبارزه و مقاومت بیش از دو دهه زنان در مقابل حکومت استبدادی به وی داده شد. او در روزهای اول به ظاهر پای خودش را از سیاست کنار کشید و ادعا کرد که وارد دعواهای سیاسی و قدرت سیاسی نمی شود بلکه کارش دفاع از حقوق بشر، حقوق کودکان و آزادی است. اما چیزی نگذشت که وی این امر را به فراموشی سپرد. او در دعوای جناحهای حکومتی بر سر قدرت آشکارا از جبهه دوم خرداد دفاع کرد. شیرین عبادی که هدفش دفاع از حقوق بشر بود در برابر اعدام حجت زمانی سکوت اختیار کرد. گویا از نظر خانم عبادی کسانی زندانی سیاسی محسوب می شوند که از خودیها باشند.او به جای دفاع از حقوق کودکان خوزستان که با پاهای کوچکشان روی ثروتی از نفت پابرهنه راه می روند و با شکمهای گرسنه می خوابند، به جای دفاع از سهم کودکان خیابانی از ثروت ملی، از آن میلیاردها دلاری که در ساختن نیروگاههای اتمی صرف می شود و منافعش به جیب آخوندها می رود، با قاطیت دفاع و اعلام می کند که قصد رژیم ایران صلح آمیز است. شیرین عبادی در مصاحبه با خبرگزاری آسوشیتدپرس اعلام کرد که «ما به هیچ سرباز آمریکایی اجازه نمی دهیم به ایران پا بگذارد، ما تا آخرین قطره خون از کشورمان دفاع خواهیم کرد.» این که جنگ و هر نوع حمله نظامی به ضرر و زیان هر تحول دموکراتیک و مردمی خواهد بود بر کسی پوشیده نیست. این که در یک شرایط جنگی به طور قطع نیروهای بنیادگرا و ارتجاعی تقویت می شوند بر کسی پوشیده نیست و این که جنگ کثیف ترین شیوه اعمال سیاست امپریالیسها و بنیادگراهاست باز هم بر کسی پوشیده نیست. مسلم است که هر تغییر دمکراتیک و مردمی در ایران باید از طریق مردم ایران صورت گیرد. اما هیچکدام اینها که برشمردیم این امر را توجیه نمی کند که خانم عبادی قطره های خون خودش را به نفع یک رژیم استبدادی و مذهبی بر زمین بریزد. وی حتا حاضر نیست از حق اظهار نظر مخالفان استفاده از انرژی اتمی دفاع کند.او جرأت ندارد تا از مزایای جایزه صلح و نیز سفرهای پر هیاهو به گوشه و کنار جهان سود برده و صدای مردم در زنجیر ایران، صدای زندانیان سیاسی و صدای کارگران زندانی را به گوش جهانیان برساند. او تلاشی برای جلوگیری از اعدام فیض الله مهدوی نمی کند اما قصد رژیمی که در رویای ایجاد «اتحاد جماهیر اسلامی» است را صلح آمیز می داند. چرا خانم عبادی از جانب مردم ایران که از حق انتخاب و اظهار نظر محروم هستند می گوید «ما» و «مردم ایران» قطره های خون را تا آخر می دهیم. خانم عبادی با این موضع یکجانبه عملا در جبهه جنگ افروزان جمهوری اسلامی قرارگرفته و در صورت پافشاری بر این موضع حمایت گرانه از استبداد مذهبی حاکم بر ایران، ایشان را باید مدافع جنگ افروزی و توسعه طلبی جنایتکارانی همچون خامنه ای و احمدی نژاد دانست.نقل از سایت ایران نبرد
